„Przygotuj swą duszę na doświadczenie, nie zbaczaj z drogi, zaufaj Panu. Naśladować Chrystusa to znaleźć się na dobrej i zarazem trudnej drodze. Ci, którzy idą obok nas, nie są naszymi konkurentami, lecz braćmi, dziećmi Bożymi tak samo jak my. Zamiast spierać się między sobą jak niesforne dzieciaki, możemy ufnie, jak dzieci, przyjąć Chrystusa i każde Jego słowo.
o. Błażej Matusiak OP, „Oremus” maj 2005, s. 78
Święta Rita z Cascia – urodziła się około 1380 r. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Włochy) jako jedyne dziecko. Na życzenie rodziców wyszła za mąż. Związek ten był jednak bardzo nieudany. Porywczy mąż był powodem wielu jej dramatów. Rita znosiła swój los z anielską cierpliwością. Mąż Rity zginął zabity w porachunkach zwaśnionych rodów. Rita była matką dwóch synów, z którymi miała kłopoty wychowawcze. Obaj młodzieńcy, którzy planowali pomścić ojca, zmarli podczas epidemii. Rita jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do zakonu augustian. Była analfabetką więc spełniała najniższe posługi w klasztorze. Miała szczególne nabożeństwo do Bożej męki. Rita odznaczała się posłuszeństwem, duchem modlitwy i cierpliwości. Będąc prostą i niewykształconą osobą, osiągnęła szczyty kontemplacji. Zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. w Cascii. Przy grobie Rity działy się nadzwyczajne rzeczy, które napełniły sławą tamtejszy klasztor. Papież Urban VIII w roku 1628 zatwierdził jej kult. Św. Rita jest patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych