Św. Szymon, jeden z Dwunastu – w odróżnieniu od Szymona Piotra zwany „Kananejczykiem” lub „gorliwym” – zaniósł Ewangelię do Egiptu i Persji. Natomiast Juda Tadeusz – „syn Jakubowy”, jak go określa św. Łukasz Ewangelista – prawdopodobnie głosił Dobrą Nowinę w Mezopotamii, a potem w Persji. Obaj zostali przez Chrystusa powołani spośród zwykłej, szarej codzienności. I obaj tak mocno do Niego przylgnęli, że głosili Go obcym narodom i zaświadczyli o Nim męczeńską śmiercią. Królestwo Boże nie jest dla wyczynowców. Jest dla zwykłych ludzi, którzy z prostotą dziecka ufnie podążają za Tym, który jest większy niż oni sami i który nawet z najgłębszej otchłani cierpienia wyprowadza ostatecznie ku światłu.

Hanna Ożdżyńska, „Oremus” październik 2009, s. 132