Jednym z darów, które zmartwychwstały Jezus udziela Kościołowi przez swego Ducha, jest dar jedności. Jedność ta nie jest wynikiem ugody czy zgodności charakterów, lecz skutkiem przezwyciężenia grzechu, który zamyka ludzi w sobie. W tym właśnie objawia się moc Boga, że daje On człowiekowi zdolność do przekraczania samego siebie, do wielkodusznego wychodzenia ku innym i odnajdywania z nimi komunii.
Ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus” Okres Wielkanocny 2004, s. 187
Święty Paschalis Baylon – urodził się w Torre Hermoza w Aragonii (Hiszpania) 16 maja 1540 r. Kiedy miał 24 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Montfort w pobliżu Walencji. Z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano go przyjąć do klasztoru. Jednak wkrótce po przyjęciu przełożeni przekonali się o jego zaletach i chcieli doprowadzić go do kapłaństwa. Paschalis jednak błagał, by mógł pozostać bratem zakonnym – i tak też się stało. W klasztorze najbardziej cenił sobie zajęcie furtiana. Dawało mu to bowiem wiele okazji do znoszenia przykrości, do upokorzeń, a równocześnie do pełnienia posługi wobec potrzebujących. Paschalis miał szczególną cześć dla Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Po śmierci 17 maja 1592 roku działy się liczne cuda za Jego wstawiennictwem. Przez co już w kilkanaście lat po śmierci doczekał się wyniesienia do chwały ołtarzy: 29 października 1618 r został beatyfikowany. Jest patronem kucharzy, pasterzy i kobiet, które szukają męża.